روش آسیاب آسیاب انتهایی

در فرآیند آسیاب، آسیاب‌های انتهایی را می‌توان به دو نوع تقسیم کرد: آسیاب پایین و فرز بالا، با توجه به رابطه بین جهت چرخش فرز برش و جهت تغذیه برش. هنگامی که جهت چرخش فرز با جهت تغذیه قطعه کار یکسان باشد به آن فرز صعودی می گویند. جهت چرخش فرز بر خلاف جهت تغذیه قطعه کار است که به آن فرز برش بالا می گویند.

فرز صعودی معمولاً در تولید واقعی استفاده می شود. مصرف برق در آسیاب پایین کمتر از فرز بالا است. در شرایط برش یکسان، مصرف برق آسیاب پایین 5٪ تا 15٪ کمتر است، و همچنین برای برداشتن براده ها مساعدتر است. به طور کلی، برای بهبود سطح (کاهش زبری) قطعات ماشینکاری شده و اطمینان از دقت ابعاد، باید تا آنجا که ممکن است از روش فرز پایین استفاده شود. با این حال، هنگامی که یک لایه سخت، انباشته شدن سرباره روی سطح برش وجود دارد و سطح قطعه کار ناهموار است، مانند ماشینکاری قطعات آهنگری، باید از روش آسیاب بالا استفاده شود.

در طول فرز صعودی، برش از ضخیم به نازک تغییر می‌کند و دندانه‌های کاتر روی سطح ماشین‌کاری نشده بریده می‌شوند که برای استفاده از فرز مفید است. در حین فرز کاری، هنگامی که دندانه های کاتر فرز با قطعه کار تماس پیدا می کنند، نمی توانند فوراً در لایه فلزی برش دهند، اما با فاصله کوتاهی روی سطح قطعه کار می لغزند. تشکیل یک لایه سخت شده آسان است، که دوام ابزار را کاهش می دهد، روی سطح قطعه کار تأثیر می گذارد و معایبی برای برش به همراه دارد.

علاوه بر این، در حین فرزکاری بالا، از آنجایی که دندانه‌های کاتر از پایین به بالا (یا از داخل به بیرون) بریده می‌شوند و برش از لایه سخت سطحی شروع می‌شود، دندان‌های کاتر تحت فشار زیادی قرار می‌گیرند. و فرز سریعتر کدر می شود، اما دندانه های کاتر بریده می شوند. در این فرآیند پدیده لغزش وجود ندارد و میز کار در حین برش حرکت نمی کند. فرز بالا و فرز پایین، زیرا ضخامت برش هنگام برش در قطعه کار متفاوت است و طول تماس بین دندانه های برش و قطعه کار متفاوت است، بنابراین درجه سایش فرز متفاوت است. عمل نشان می دهد که دوام آسیاب انتهایی 2 تا 3 بیشتر از آسیاب بالا در فرز پایین است. بارها، زبری سطح را نیز می توان کاهش داد. اما فرز صعودی برای فرزکاری قطعات کار با پوست سخت مناسب نیست.