Муқаддима ба истифодаи дурусти теғҳои сафолӣ

Муқаддима ба истифодаи дурусти теғҳои сафолӣ

Сафол пас аз пӯлоди баландсуръат, карбиди сементшуда ва абзорҳои карбиди сементшуда як маводи асбоби сахтгиранда мебошад; чи тавр истифода бурдани тегхои сафолй дуруст аст?

1. Шакли майсаро бо қувваи аъло интихоб кунед, лутфан кӯшиш кунед, ки шакли майсаро бо қувваи аъло интихоб кунед.

2. Маблағи барҷастаро кам кунед. Агар миқдори баромадан аз ҳад зиёд дароз бошад, хатҳои ларзиш ва нуқсонҳои майса пайдо мешаванд.

3. Мубориза барои нуқсони майса. Пеш аз оғози коркард, дар кунҷҳои қисмҳои коршӯӣ кандакорӣ кунед. Агар кунҷи қисмҳои кор бо кунҷи шадид коркард карда шавад, пораҳои хурд ё пошидани васлкунӣ ба амал меояд, лутфан таваҷҷӯҳ кунед.

4. Рукуд қатъиян манъ аст. Агар майса ба қисмҳои корӣ дар ҳолати сифрӣ тамос бигирад, он боиси фарсудашавии назаррас мегардад, аз ин рӯ эҳтиёт шавед.

5. Равғани буридан. Ҳангоми гардиш, лутфан равғани буридани кофӣ истифода баред. Дар сурати коркарди қатъии қатъшуда, беҳтар аст, ки таъсири коркарди равғани буришро бекор кунед. Ҳангоми фреза равғани буридан бекор карда мешавад ва коркарди хушк истифода мешавад.

6. Табобати нӯги корд. Дар коркарди хӯлаи ба гармӣ тобовар, гарчанде ки канори тез лозим аст. Бо вуҷуди ин, ҳангоми истифодаи замимаҳои сафолӣ, буридан ва яклухткунии кунҷҳои хурд барои нишон додани муқовимати аълои фарсудашавӣ, махсусан муқовимат ба фарсудашавии сарҳадӣ бештар мусоидат мекунанд.